Sokrates’e ile ilgili anlatacağım anekdotu çoğunuz bilirsiniz;Bir tanıdığı Sokrates’e rastlamış ve demiş ki: “Arkadaşınla ilgili ne duyduğumu biliyor musun?” Sokrates: “Bir dakika bekle.” diye cevap vermiş. “Bana birazdan söyleyeceğin şeyin tam anlamıyla gerçek olduğundan emin misin?” Adam “Hayır” demiş, “Aslında bunu sadece duydum”. Sokrates; devam etmiş. “Arkadaşım hakkında bana söylemek üzere olduğun şey iyi bir merak ettim bu yazıyı…
İş yerlerinde özellikle unvanca sizden üst bir kişiye bir yardımınız dokunduğunda veya işinizi normalden biraz daha iyi, bir daha sorun çıkmayacak şekilde canla başla hallettiğinizde, hemen yalaka olarak adlandırılıyorsunuz… Nedir yalakalık? Yalakalık; beklenilen bir menfaat uğruna, birine mümkün olabildiğince her an “siz çok iyisiniz, güzelsiniz, akıllısınız, mükemmelsiniz” gibi sözlerle yapılabildiği gibi, bu kişinin kendi başına merak ettim bu yazıyı…
Kendi kafalarında kalın duvarlar örmüş, ne derseniz deyin “İMKANSIZ” diyen insanlardan uzak duruyorum. Nedir imkansız olan? Bence, birini öldürmektir, Ya da tam tersi, azılı bir hastalığın elinden birini çekip çıkarmak… Hayallerimiz… Bilmiyorum, imkansız şeyler pek gelmiyor aklıma… Özellikle de, Atatürk’ü düşününce, eğer o İMKANSIZ deseydi ne olurdu diye düşünüyorum tüylerim ürperiyor. Onun İMKANSIZ deme lüksü merak ettim bu yazıyı…
Geçen gün Cafe Cadde’ye gittik. İçeri girdik bir masaya oturduk. Yanımızda genç bir çift… Çok genç 20-21 yaşlarında… Garsona yemek sipariş ettiler, yemekleri geldi, yediler, arkasından çay içtiler, garson bir daha çay içip içmeyeceklerini sordu bir daha istediler, onu da bitirdiler, sonra hesap istediler… Tüm bunlar çok normal ne var bunda, diyorsunuz değil mi? Evet merak ettim bu yazıyı…