Griler, siyahlar gitti,

sarılar, kırmızılar, pembeler geldi

Soğuk gitti, ılık meltemler geldi

Bulutlar gitti, güneş geldi

Evlere, kapalı mekanlara sıkışmış asık suratlar geride kaldı, gülen yüzler sokaklara taştı

Bir renk bir heyecen bir hareket geldi şehre…

Kuşlar daha erken cıvıldamaya başladı, papatyalar, caddelerin etrafında yüzlerini gösterdiler

İnsanlar daha yüksek sesle, “Günaydın” diyor artık,

Sanki; karanlık, soğuk, birbirinin kuyusunu kazma, kötü niyet, iki yüzlülük, güvensizlik tüm olumsuz duyguların üstüne güneş doğdu ve hepsi yok oldu.

Sanki, artık insanlar daha umutlu, daha birbirine güveniyor, daha yardımsever, daha vicdan sahibi…

Sanki güneş, tüm o canavar ruhları eritti, ta kiii Sonbahar’a kadar…