Bir insanın bir dönem arkasından atıp tuttuğu insanlar ile, bir dönem geldiğinde, nasıl can ciğer kuzu sarması olduklarını gördüğümde, bana yaptığı yan etki mide bulantısı oluyor.
Bu, hem iş hem de özel hayatımda karşılaştığım rahatsız edici durumdan kendimi koruyamıyorum.
Bana yıllar önce bir grup insan için, karşılaşmak, görüşmek hatta haber almak bile istemediğini söyleyenlerin, sonradan nasıl olup da, can ciğer kuzu sarması, aralarından su sızmayan, iyiyi kötüyü onlarla paylaşmış gibi yaparak, hayatı hep onlarla damıtmış gibi davranmalarının, açıklamasını yapabilecek biri var mı acaba?
Buna ne denmeli sizce?
Elbette zamanla fikirler değişir, elbette insan gelişim göstermeli, daha önceki fikirleri de değişebilmeli, bu konuda diyecek hiç bir sözüm olamaz.
İnsanlar hakkında baştan yorum yaparak, onları tanımadan, haklarında fikir sahibi olmadan edinilen, fikirler, verilen kararlar, ön yargılar, daha sonradan yanlış olduğunu düşündüğünüzde davranışlarınızı değiştirmenize neden olabilir.
Bunu elbetteki o kişiler bilmez ama, bu yargılarınızı söylediğiniz kişiler de bunu hiç unutmaz. O zaman da, o insanlarla nasıl olup da, bu kadar çok içli dışlı olunduğunu anlayamaz.
Nasıl olur da, o insanların “iyi insan” olduğunu, daha önceden tanımış olduğu bu insanlarla tekrar aynı şeyleri paylaşabileceğini ona anlatan kişi sanki yokmuş gibi davranılıp; hayatının tüm iyi kötü, özel her şeyini onlarla paylaşmış gibi yapabilir anlayamıyorum.
Belki karşılıklı iki tarafın da çıkarlarının tükeneceği yere kadar devam edecektir. Belki de, -mış gibi yapmaktan yorulacaklardır, belki gerçekten iyi bir dostluk başlamıştır ve bitmeyecektir.
Ama bir yerlerde birileri aslında içlerde derinlerde bir yerlerde, bu görüntünün, samimi saf, gerçek dostluk olmadığını bilecektir.
