Macarca’da “şehir” olarak kullanılan “varoş” kelimesi, türkçede çok farklı anlamlar barındırıyor. Genelde, ilk akla gelen, “köylerinden para kazanmak umudu ile gelip, şehirlerin ücra köşelerinde yerleşen insanlardan oluşuyor” olduğudur. Göç ettiklerinde yaşadıkları uyum sorununu; bulundukları yerleri “alışkın” oldukları hale çevirerek aşmaya çalışıyorlar. Ve şehirlide gördükleri adetleri anlayamadıkları hatta çoğu zaman göremedikleri için de, kendi örf ve merak ettim bu yazıyı…
Bir kelimeyi gereğinden fazla söylediğinizde anlamını yitirir. Aynı şekilde hiç söylemediğinizde de “vücut bulmaz”, değer yaratmaz. Bazen işlerine gelmediğinden, bazen her şeye basit bakmalarına rağmen kadınların daha karmaşık oldukları ön yargısı ile alışık olmadıkları karmaşada bakmaya çalıştıklarından erkekler; bir türlü kadınları anlayamadıklarını ifade ederler. Ama, Kadınların tek istediği “sevildiklerini bilmek”tir. Doğru ya da yanlış kişi merak ettim bu yazıyı…
Uçağa bindiğim zamanlar, aşağı baktığımda, koca koca şehirlerin bir avuç olduğunu görürüm. Hava hafif kararmışsa hele, bir avuç ışıktan ibarettir, o koca koca binalar, caddeler, egolar… O ışıklar birbirinden bile ayrılamaz, bir eve mi ait, sokağa mı, fabrikaya mı anlayamam. Bir avuç ışık… Bir avuç ışıktan oluşmuş hayatlar… İnsanoğlunun ne kadar küçük ne kadar değersiz merak ettim bu yazıyı…
İş yeri stresi hem çalışan hem de işveren tarafından elle tutulan somut bir kavram olmadığı için pek önemsenmez. Fizyolojik rahatsızlıklarımız olduğunda, doktorların herhangi somut bir hastalık bulamadıklarında sığındıkları bir liman gibi görürüz stresi… Doktor “stresten uzak durun” dediğinde güleriz ve hastalığımızın nedenlerini araştırmayı tam da o noktada keseriz. İsteriz ki, elle tutulur bir şeyler söylesin, merak ettim bu yazıyı…