Haylazlıkla sunar…
Bir ev parası verirsin, yazlık alırsın. Ardından başlar buzdolabı, çamaşır makinesi, bulaşık makinesi, perde, tül, yatak, pike derken, tabak çanak kaşık takımları, olmadı misafir gelir burası yazlık ya kardeşim türünden bahaneler ile, fazladan çekyatlar, pikeler, yastıklar, bir kaç takım tabak çanak, kaşık, masa örtüleri, düdüklü tencereler taşınır durur. Eh canım nihayetinde yazlık ev bunun çiçeği merak ettim bu yazıyı…
Küçük kırılganlıklarım var benim. Minik minik Hemen arkamı döndüğünde kırılmamış gibi yapmak için uğraştığım. Çaba harcadığım. O bana bunu dedi Bu bana şunu demedi Bu niye böyle yaptı Şu niye öyle etti Bir kaç dakika sonra unutacağım ufak kırılganlıklar… Herkes gibi, Bir anlık düşündüğüm sonra unuttuğum. Bazen unutmaya çalıştığım Unutamıyorsam büyük kırıklar kategorisine soktuğum. Minik merak ettim bu yazıyı…
Onlar sadece izler. Apartmana gireni çıkanı izlerler, facebookta kim nereye gitmiş izlerler, twitterda olan biteni izlerler, instagramda kim nerede izlerler, TV’de, kim kimi aldatmış izlerler. Hep izlerler. Onlar hayatı izler de izler. Yaşamazlar.. İşi gücü yoktur, hep izler. İzler de ne yapar. Tek yaptığı dedikodudur. Kim nereye, kimle nasıl gitmiş eve kim girmiş çıkmış. Kim merak ettim bu yazıyı…
Ne karamsarım ne de iyimser, ne geleceğe dair olumlu düşüncelerim var ne de olumsuz. İkiyüzlüyüm bir nevi, belki sıfır noktasındayım. Artık hangisini demek daha havalı ise.. Genç bir kızken hayal ettiklerim gerçek birer hayaldiler. Giderek hayallerim gerçeğe daha yakın olmaya başladı. Fakat umut bambaşka bir şey. Umut; karamsar bir anda birden bire gelip içini ısıtan, merak ettim bu yazıyı…