Kişi-çevre uyumu örgütsel psikolojinin önemli kavramlarından biridir. Kişilerin çalıştıkları örgüt, yaptıkları iş, içinde bulundukları takımın üyesi olan çalışma arkadaşları ve işi öğrendikleri, geri bildirim aldıkları yöneticileri ile olan uyumları, kişilerin kendileri açısından olduğu kadar örgütler açısından da önemli bir yere sahiptir. Örgütsel psikoloji alanında uyum ile ilgili yapılan araştırmalarda çevre uyumunun; iş doyumu, örgütsel vatandaşlık merak ettim bu yazıyı…

Kişi-Çevre Uyum Modeli örgütsel davranış, endüstri ve örgüt psikolojisi ve insan kaynakları yönetimi ile ilgili yapılan araştırmalarda merkezi bir yer tutmaktadır (Edwards, Caplan ve Van Harrison, 1998). Kişi-çevre uyumu modeline ait araştırmalar, kişilerin tutumları ve davranışlarının çevreden etkilendikleri varsayımı ile başlamıştır (Chatman, 1989; Muchinsky ve Monahan, 1987; Ostroff ve Schulte, 2007). Davranış teorileri ile etkileşime merak ettim bu yazıyı…

Kişi-çevre uyumunu oluşturan temel boyutlardan biri olan kişi-örgüt uyumu, yapılan araştırmalarda değerler ve hedefler olarak iki açıdan incelenmiştir (Chuang ve Sackett, 2005). Kişi-örgüt uyumu ile ilgili 46 ampirik araştırmayı inceleyen Piasentin ve Chapman (2006), bu araştırmaların %78’inin değer, %20’sinin de hedef uyumunu kapsadığı bulgusuna ulaşmışlardır. Kişi-örgüt uyumu araştırmalarının temeli olan değerler; çeşitli durumlarda doğru-yanlış, iyi-kötü, merak ettim bu yazıyı…

Değerler ve hedefler; sadece kişi-örgüt uyumu değil, kişi-grup uyumu çalışmalarında da önemli değişkenler arasında olmuştur. Örgütler bireylerden oluşur ve bireyler yeteneklerini, enerjilerini ve bilgilerini birleştirerek birbirleriyle bağlantılı hale gelir ve grupları oluştururlar. Gruplar bireylere profesyonel kimlik sunar, sosyal etkileşim ihtiyacını karşılar ve kişiler arası ilişkilerinin gelişmesine katkıda bulunur. İş ortamında uygun davranışa dönük kuralların oluşmasında ve merak ettim bu yazıyı…