Bildiğimi sandığım bu duyguyu aslında bilmediğimi fark ettiğimde iş işten geçmişti. Ama öğrendim. Sanırım… Güven öyle bir şeymiş ki, bunun için ilişkilerinde ne uzun uzun seneler geçmesi gerekirmiş ne de, hayat memat meselesinde anlaşılırmış. Bazen en basit olayda meydana çıkıyor, bazen kafan iyiyken, bazen kötüyken… Ben bir gece yarısı bilmediğimi fark ettiğim “güven” duygusundan, bir merak ettim bu yazıyı…

İçindekileri, sahiplerine söyleyememek… Bazen iyi bazen kötü çeşitli nedenlerle, yarattığın bir takım cam tavanlarla bunları kendine saklamak… Boğazda düğümlenen sözler, beyninde dolanıp duran “hayır” larla, karışan kafalar Hayır söyleme, daha kötü olur Hayır söyleme, kaybedersin Hayır söyleme, açık verirsin Hayır söyleme, zamanı gelecek Hayır söyleme, yanlış anlar Hayır söyleme, uzaklaşır Hayır söyleme, inanmaz Hayır söyleme, merak ettim bu yazıyı…