Ama öğrendim.
Sanırım…
Güven öyle bir şeymiş ki, bunun için ilişkilerinde ne uzun uzun seneler geçmesi gerekirmiş ne de, hayat memat meselesinde anlaşılırmış.
Bazen en basit olayda meydana çıkıyor, bazen kafan iyiyken, bazen kötüyken…
Ben bir gece yarısı bilmediğimi fark ettiğim “güven” duygusundan, bir başka gece aslında çok da uzağında olmadığımı hissettim.
Sadece kime güveneceğini bileceksin. En zoru da bu…
Bunun ne denemesi olur, ne testi…
Sadece bir gece yarısı “güven”in sorgulanırken, bir başka gece, 15 kişi içerisinde kafayı dağıtırsın ama “utanmazsın”, çünkü bilirsin ki ertesi günü onu sana karşı kullanmayacaklar, sorgulamayacaklar.
Sadece basit bir; “Biz de çok yaptık” ile,
insan olduğumuzu, hatalarımızın olduğunu ve birbirimizi böyle kabul ettiğimizi hatırlatacaklar.
