Ne kadar da uğraşsanız, bazen olmadığı, oluyor mu?

Bir türlü olduramadığınız, inatla, ısrarla olsun diye uğraştığınız fakat bir türlü olmayan,

Sonunun ne kadar güzel olduğunu gördüğünüz

ama sizin kadar ileriyi göremeyenler yüzünden sesinizin kısıldığı,

koca dünyada tek başına kaldığınız,

bağıra bağıra sesinizi duyuramadığınız,

konuşmayı unuttuğunuz,

tıkandığınız

düğümlendiğiniz ve bir türlü olduramadığınız oldu mu?

Çok istediğiniz, çok çaba harcadığınız, emeğinizi belki de yıllarınızı verdiğiniz

ama olduramadığınız oldu mu?

Arkanızı dönüp gitmenin kaybetmek olduğunu düşündüğünüz,

bir türlü önünüze bakamadığınız,

kocaman bir olmazın içinde kaybolduğunuzu hissettiğiniz,

uyuyup uyandığınızda bitsin diye dua ettiğiniz oldu mu?

Bir rüya gördüğünüzü düşündüğünüz, bir gün elbette biteceğini umduğunuz,

Kendinizin dışında herkesi, her şeyi düşündüğünüz,

bırak diyenlere, bahaneler ürettiğiniz,

olduramadığınızın adına düşündüğünüz,

onun adına konuştuğunuz oldu mu?

Kırılma noktası geldiğinde,

İşte o gün geldiğinde,

Geride bekleyenin varmış aldırmadan,

o dönüm noktasında,

ufak bir hareket, anlamsız bir söz, bir bakış, bir dudak bükme ile h rşeyi bırakıp arkanızı dönüp gideceksiniz…

belki de gitmişsinizdir…

bazen dönüp gitmek lazım, sonrasını hiç düşünmeden…

nedenlere kafa yormadan,

bahanelere sarılmadan,

korkulara yenilmeden,

yolun bittiğini hissettiğinde arkanı dönüp,

önünde uzanan upuzun yolun başlangıcından devam ederek,

sadece gitmek….